دهدارو | خرید آنلاین از داروخانه به سادگی هر چه تمام
ساشه پروبیوتیک بایوکید تک ژن فارما موجب بهبود جذب روده‌ای مواد غذایی و به دنبال آن افزایش دور سر در نوزادان پری ترم است. کپسول بایوکید به بهبود مشکلات گوارشی و جابجایی مواد غذایی در دستگاه گوارش مانند اسهال و یبوست کمک می‌کند. از دیگر مکانیسم‌های اثر این فراورده می‌توان به سنتز ویتامین‌های ضروری بدن از جمله ویتامین‌های B اشاره نمود.
ماده موثره: بیفیدوباکتریوم انیمالیس زیرگونه لاکتیس
مواد کمکی: استئارات منیزیم، مالتودکسترین
فواید ساشه پروبیوتیک بایوکید تک ژن فارما
- پیشگیری و بهبود اسهال ناشی از مصرف آنتی بیوتیک
- بهبود کولیت و انتروکولیت نکروتیک
- بهبود مشکلات گوارشی
- بهبود نفخ و رفلاکس معده
- بهبود کولیک نوزادان
- بهبود عملکرد سیستم ایمنی
- پیشگیری و بهبود اسهال عفونی
- ارمغانی برای سلامت کودکان
- عاری از ترکیبات لبنی و گلوتن
نحوه مصرف مکمل بایوکید تک ژن فارما
- در کودکان بالای 2 سال طبق دستور پزشک، روزانه یک تا دو عدد ساشه در آب، شیر یا آبمیوه ریخته شود و مصرف شود.
- آب یا شیر نباید خیلی گرم باشد.
هشدار مصرف
- در صورت مصرف هرگونه دارو، قبل از مصرف با پزشک مشورت نمایید.
- مصرف بیفیدو باکتریوم، انیمالیس زیر گونه لاکتیس در نوزادان پری ترم با وزن کمتر از 1000 گرم ممنوع است.
- در مواردی مانند نقص سیستم ایمنی، قبل از جراحی های شکمی، بیماری های دریچه قلب، سندروم روده کوتاه، ریسک ایسکمی مزانتر و مصرف آنتی بیوتیک های وسیع الطیف، تجویز محصولات پروبیوتیک باید با نظر پزشک صورت گیرد.
- در کودکانی که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف می کنند با احتیاط استفاده شود.
شرایط نگهداری
- محصول را در جای خشک، خنک و در دمای 25 درجه سانتی گراد و دور از دسترس کودکان نگهداری کنید.
عوارض جانبی ساشه پروبیوتیک بایوکید
در موارد کمی مصرف این محصول، ممکن است منجر به نفخ و افزایش تولید گاز در دستگاه گوارش گردد. بدیهی است با ادامه مصرف، عوارض فوق از بین خواهند رفت. در صورت مشاهده عوارضی دیگر، پزشک یا داروساز را مطلع نمایید.
نقش پروبیوتیک در سلامت کودک
بر طبق گزارش های WHO، تعداد کودکان زیر 5 سال مبتلا به کمبود وزن برابر 115 میلیون نفر بوده و 178 میلیون کودک نیز دچار کوتاهی قد می باشند در حدود یک چهارم از کودکان در کشورهای در حال توسعه به خصوص در آسیا و آفریقا از سوء تغذیه رنج می برند. کودکان زیر 5 سال مبتلا به سوء تغذیه خطر ابتلای بالاتری به اسهال داشته و میزان مرگ و میر در آن ها نیز به شدت افزایش می یابد. از این رو در دهه گذشته استفاده از پروبیوتیک برای بهبود سلامت به خصوص در کودکان و ممانعت از ابتلای آن ها به بیماری های عفونی همانند اسهال به شدت رو به گسترش است. پروبیوتیک ها میکرو ارگانیسم های زنده ای هستند که در صورت مصرف به میزان کافی، اثرات سلامت بخش خود را اعمال می نمایند. تحقیقات گسترده کنونی نشان داده که پروبیوتیک ها می توانند در درمان و پیشگیری در کودکان به خصوص مبتلایان به بیماری هایی همانند اسهال عفونی، اسهال مرتبط به مصرف آنتی بیوتیک، انتروکولیت نکروتیک، آلرژی، عفونت هلیکوباکتر پیلوری و کولیت نوزادان، بسیار مفید واقع شوند.
از این رو در دهه گذشته استفاده از پروبیوتیک برای بهبود سلامت به خصوص در کودکان و ممانعت از ابتلای آن ها به بیماری های عفونی همانند اسهال به شدت رو به گسترش است. پروبیوتیک ها میکرو ارگانیسم های زنده ای هستند که در صورت مصرف به میزان کافی ، اثرات سلامت بخش خود را اعمال می نمایند. تحقیقات گسترده کنونی نشان داده که پروبیوتیک ها می توانند در درمان و پیشگیری در کودکان به خصوص مبتلایان به بیماری هایی همانند اسهال عفونی ، اسهال مرتبط به مصرف آنتی بیوتیک ، انتروکولیت نکروتیک ، آلرژی ، عفونت هلیکوباکتر پیلوری و کولیت نوزادان ، بسیار مفید واقع شوند.
پروبیوتیک‌ها چیستند؟
پروبیوتیک‌ها به مواد غذایی یا مکمل‌هایی اطلاق می‌شود که حاوی این باکتری‌های مفید باشند و فرض بر این است که سکنی گزیدن این موجودات کوچک میکروسکپی در روده برای ارتقای سلامت بدن می‌باشد. اهمیت آنها به قدریست که هرچه درباره‌ی آنها بگوئیم اغراق نکرده‌ایم.
مراقبت از روده و باکتری‌های مفیدی که در آن ساکن هستند، شاید یکی از مهمترین اقداماتی قلمداد شود که هر فرد می‌تواند در باب سلامت خود انجام دهد.
طبق تعاریف رسمی، پروبیوتیک‌ها موجودات زنده‌ی کوچک میکروسکپی هستند که اگر به تعداد کافی توزیع شوند، سلامت را برای میزبان خود به ارمغان می‌آورند. پروبیوتیک‌ها معمولا باکتری هستند اما نوعی مخمر نیز وجود دارد که عملکردی مشابه با پروبیوتیک‌ها دارد.
فروکتوالیگوسارید از اتصال مولکول فروکتوز به گلوکز ساخته می‌شود و فعالیت پروبیوتیکی دارند. پروبیوتیک‌ها موادی هستند که بطور اختصاصی رشد و فعالیت باکتری‌های مفید روده را افزایش میدهند. فروکتوالیگوساکارید در روده کوچک هضم نشده و در ناحیه کولون تخمیر شده اتساع پیدا می‌کند.
اینولین الیگوساکارید است که از زنجیرههای ۲ تا ۶۰ تایی گلوکز و فروکتوز تشکیل شده است. اینولین یک پروبیوتیک است و هضم و جذب نمیشود. تخمیر و افزایش حجم اینولین سبب کاهش PH مدفوع و افزایش حجم آن می شود. اینولین تری گلیسرید سرم را با کاهش سنتز اسیدهای چرب و کاهش لیپوپروتئینهای بسیار سبک (VLDL) کاهش میدهد.
پروبیوتیک‌ها را می‌توان با مصرف مکمل‌ها و همچنین برخی مواد غذایی که با فرایند تخمیر باکتریایی تولید شده‌اند، برای بدن تامین نمود. مواد غذایی حاوی پروبیوتیک عبارتند از ماست، کفیر، کلم رنده شده و آب‌پز شده با سرکه، خمیر سویا، کیمچی و برخی مواد غذایی دیگر.
پروبیوتیک‌ها را نباید با پریبیوتیک‌ها( به حرف ی توجه کنید) اشتباه گرفت، پریبیوتیک‌ها به فیبرهای غذایی اطلاق می‌شود که به تغذیه‌ی باکتری‌های مفید موجود در روده کمک شایانی می‌کنند. اثبات شده است که در واقع دوجین باکتری پروبیوتیک مختلف وجود دارد که برای حفظ سلامت ما موثرند.
مکانیسم اثر
افزایش تعداد بیفیدوباکتر ای ها و کاهش کلاستریدیا و انتروباکتریاسه و در نتیجه بهبود الگوی میکروفلور
تولید اسید لاکتیک و اسیدهای چرب زنجیره کوتاه (SCFAs) به عنوان محصول پایانی تخمیر و کاهش PH روده
کمک به جذب آب و یون ها در روده به واسطه SCFAs جذب شده توسط سلول های روده
افزایش فعالیت فاگوسیت ها و افزایش تولید IgA
کاهش PH و سطح کالپروتکتین مدفوع
بهبود جذب روده ای مواد غذایی و به دنبال آن افزایش دور سر نوزادان پری ترم
کاهش PH روده و ممانعت از رشد پاتوژنها همچنین اشرشیاکلی و کلاستریدیوم پرفرنجنس
بهبود جذب روده ای مواد مغذی افزایش وزن گیری و شاخص توده بدنی
کمک به بهبود مشکلات گوارشی و جابجایی مواد غذایی در دستگاه گوارش همانند اسهال و یبوست
تولید بوتیرات به عنوان اصلی ترین منبع انرژی از سلول های کلون و عامل اصلی تمایز و رشد سلولی
سنتز ویتامین های ضروری بدن از جمله ویتامین های گروه ب
جایگاه اتصال پاتوژن های میکروبی و ویروسی در سلول های اپیتلیال
افزایش ضخامت لایه مخاطی به عنوان سد به جداکننده لومن از سلول های اپیتلیال
تثبیت سدها در لایه های مخاطی به جا و بهبود نفوذ پذیری انتخابی آن
ساختار و عملکرد دستگاه گوارش انسان
در دستگاه گوارش انسان قسمت‌های زیادی وجود دارد که با هم کار می‌کنند. غذای ورودی به بدن دارای مولکول‌های زیستی بزرگ یا بیوماکرو مولکول‌هایی است که شامل کربوهیدرات‌ها (مانند قندها)، پروتئین‌ها، لیپیدها (مانند تری‌گلیسیریدها) و اسیدهای نوکلئیک هستند. این مولکول‌های پیچیده باید به اشکال ساده‌تر تبدیل شوند تا بدن بتواند آنها را جذب کند. بیوماکرو مولکول‌های مورد اشاره واحدهای ساختاری هستند که برای بدن انسان حیاتی محسوب می‌شوند. این واحدها از مولکول‌های زیستی به همراه آب ساخته می‌شوند.
فرآیند تبدیل مواد غذایی پیچیده (بیوماکرومولکول‌ها) به اشکال ساده‌تر برای تسهیل جذب، هضم نامیده می‌شود. در انسان، این سیستم از بخش‌ها و ارگان‌های زیادی از جمله لوله‌های گوارشی، غدد گوارشی و چند اندام جانبی مانند دندان، غدد بزاقی، زبان، لوزالمعده، کبد، کیسه صفرا و غیره تشکیل شده است.
لوله‌های گوارشی در دستگاه گوارش انسان از دهان شروع شده و به مخرج منتهی می‌شوند. دهان شامل دو بخش است: «حفره دهانی» (Oral Cavity) به همراه دندان‌ها که غذا را خرد می‌کند و زبان که آن را با «ترشحات بزاقی» (Saliva) مخلوط و نرم می‌کند. پس از دهان، غذا از راه «گلو» (Throat) وارد «حلق» (Pharynx) شده و از آنجا به «مری» (Esophagus) و «معده» (Stomach) می‌رود. غذا از معده راهی «روده باریک» (Small Intestine) می‌شود که خود دارای سه بخش دوازدهه یا دئودنوم (Duodenum)، «تهی روده» (Jejunum) و «دراز‌روده» (Ileum) است. هر بخش وظیفه خاصی در هضم و جذب غذا بر عهده دارد.
مسیر بعدی غذا، «روده بزرگ» (Large Intestine) است که خود چندین قسمت دارد. کور‌روده (Cecum) اولین قسمت روده بزرگ است که به کیسه‌ای با انتهای بسته شباهت دارد و با بخش دراز‌رودهِ روده باریک در ارتباط است. بعد از آن «کولون بالارو» (Ascending Colon)، «کولون افقی» (Transverse Colon) و «کولون پایین رو» (Descending Colon) وجود دارند که به راست‌روده ختم می‌شود. محل اتصال روده بزرگ به راست‌روده بخشی به نام «خم‌‌‌‌‌‌‌‌روده» (Sigmoid Colon) است.
در ناحیه روده بزرگ ساختاری کیسه مانند از جنس بافت روده به نام آپاندیس (Appendix) جای گرفته است. محل دقیق آپاندیس در پایین روده بزرگ و سمت راست بدن است. بافت لنفاوی آپاندیس نشان دهنده نقشی است که این بخش در واکنش‌های ایمنی بدن دارد. این عضو در بدن انسان «بازمانده ژنتیکی» (وسنجیال) است و به از بین بردن آلودگی و عفونت در بدن کمک می‌کند. در واقع عوامل آلودگی و عفونت در آپاندیس به دام می‌افتند.
غدد فراوانی در مسیر دستگاه گوارش انسان، در هضم غذا به این دستگاه کمک می‌کنند. از جمله این غدد می‌توان به غده‌های بزاقی و گوارشی اشاره کرد. غدد گوارشی در بخش‌های مختلف دستگاه گوارش مانند معده، «پانکراس یا لوزالمعده» (Pancreas)، «کبد» (Liver) و بخش‌های وابسته به کبد نظیر «کیسه صفرا» (Gallbladder) و لوله‌های صفراوی قرار دارند. تمام این اندام‌ها و غدد گوارشی در هضم مکانیکی و شیمیایی مواد غذایی ورودی به بدن شرکت دارند. این بخش‌ها همچنین در حذف و دفع مواد غیرقابل هضم و جذب همکاری می‌کنند. در ادامه به ویژگی‌ها و عملکردهای هر یک از آنها در دستگاه گوارش انسان می‌پردازیم.
نقد و بررسی وجود ندارد.