دهدارو | خرید آنلاین از داروخانه به سادگی هر چه تمام
التهاب بخشی از مکانیسم دفاعی بدن است و در روند بهبودی نقش دارد. هنگامی که بدن یک مزاحم را تشخیص می‌دهد، گلبول‌های سفید یک واکنش بیولوژیکی را برای حذف آن آغاز می‌کند. مهاجم می‌تواند یک جسم خارجی مانند خار، محرک یا عامل بیماری‌زا باشد. پاتوژن‌ها شامل باکتری‌ها، ویروس‌ها و سایر ارگانیسم‌ها هستند که باعث عفونت می‌شوند.
گاهی اوقات بدن به اشتباه سلول‌ها یا بافت‌های خود را مضر تشخیص می‌دهد. این واکنش می‌تواند منجر به بیماری‌های خود ایمنی مانند دیابت نوع 1 شود. کارشناسان معتقدند التهاب ممکن است در ایجاد طیف گسترده‌ای از بیماری‌های مزمن نقش داشته باشد. نمونه‌هایی از این موارد سندرم متابولیک است که شامل دیابت نوع 2، بیماری قلبی و چاقی می‌شود.
افراد مبتلا به این شرایط اغلب سطوح بالاتری از نشانگرهای التهابی در بدن خود دارند. در این مقاله با ترکیبات و گیاهان طبیعی برای کاهش التهاب در بدن آشنا می‌شویم. همچنین نکات مهمی نیز در رابطه با التهاب خواهیم آموخت.
انواع التهاب
التهاب می‌تواند کوتاه مدت (حاد) یا طولانی مدت (مزمن) باشد. التهاب حاد ظرف چند ساعت یا چند روز از بین می‌رود. التهاب مزمن می‌تواند ماه‌ها یا سال‌ها، حتی پس از از بین رفتن اولین محرک، طول بکشد. شرایط مرتبط با التهاب مزمن عبارتند از:
- سرطان
- بیماری قلبی
- دیابت
- آسم
- بیماری آلزایمر
التهاب و آرتریت
برخی از انواع آرتریت نتیجه التهاب هستند، مانند:
- روماتیسم مفصلی
- آرتریت پسوریاتیک
- آرتریت نقرسی
سایر شرایط دردناک مفاصل و سیستم اسکلتی عضلانی که ممکن است با التهاب مرتبط نباشد عبارت از استئوآرتریت، فیبرومیالژیا، کمردرد عضلانی و گردن درد عضلانی هستند.
علائم التهاب چیست؟
علائم التهاب عبارتند از:
- سرخی
- یک مفصل متورم که ممکن است در لمس گرم باشد
- درد مفاصل
- سفتی مفصل
- مفصلی که آنطور که باید کار نمی‌کند
اغلب، شما فقط تعداد کمی از این علائم را خواهید داشت. التهاب همچنین ممکن است علائمی شبیه آنفولانزا ایجاد کند از جمله:
- تب
- لرز
- خستگی/از دست دادن انرژی
- سردرد
- از دست دادن اشتها
- سفتی عضلات
چه چیزی باعث التهاب می‌شود و چه عوارضی دارد؟
هنگامی که التهاب رخ می‌دهد، مواد شیمیایی از گلبول‌های سفید بدن وارد خون یا بافت‌های شما می‌شود تا از بدن در برابر مهاجمان محافظت کند. این باعث افزایش جریان خون در ناحیه آسیب دیده و یا عفونت می‌شود. این فرآیند می‌تواند باعث قرمزی و گرما شود. برخی از مواد شیمیایی باعث نشت مایع به بافت‌ها و در نتیجه تورم می‌شوند. این فرآیند محافظتی ممکن است باعث تحریک اعصاب و ایجاد درد شود.
تعداد بیشتر گلبول‌های سفید خون و چیزهایی که در داخل مفاصل می سازند باعث تحریک، تورم پوشش مفصل و از بین رفتن غضروف در طول زمان می‌شود.
آیا التهاب می‌تواند بر اندام‌های داخلی تأثیر بگذارد؟
التهاب می‌تواند به عنوان بخشی از یک اختلال خود ایمنی بر اندام‌های شما تأثیر بگذارد. علائم بستگی به این دارد که کدام اندام تحت تاثیر قرار گرفته است. مثلا:
- التهاب قلب یا میوکاردیت، ممکن است باعث تنگی نفس یا تجمع مایع شود.
- التهاب لوله‌های کوچکی که هوا را به ریه‌های شما می‌برد، ممکن است باعث تنگی نفس شود.
- نفریت یا التهاب کلیه‌ها ممکن است باعث فشار خون بالا یا نارسایی کلیه شود.
ممکن است با یک بیماری التهابی درد نداشته باشید، زیرا بسیاری از اندام‌ها اعصاب حساس به درد زیادی ندارند.
مکمل‌های طبیعی مفید
داروهای ضدالتهابی به مبارزه با درد و التهاب مزمن کمک می‌کنند. با این حال، این داروها برای همه بی‌خطر نیستند و استفاده طولانی مدت می‌تواند منجر به عوارض و عوارض جانبی شود. برخی از مکمل‌های طبیعی ممکن است به مبارزه با این مشکل کمک کنند، اگرچه همه مکمل‌ها برای هر نوع التهابی کار نمی‌کنند. این مکمل‌ها عبارتند از:
1. اسیدهای چرب امگا 3
اسیدهای چرب امگا 3، که در ماهی های چرب مانند ماهی کاد به وفور یافت می‌شود، از قوی‌ترین مکمل‌های ضدالتهابی هستند. این مکمل‌ها ممکن است به مبارزه با انواع مختلف التهاب، از جمله التهاب عروقی کمک کنند. التهاب عروقی یک عامل خطر مهم برای بیماری قلبی و حمله قلبی است. در یک مطالعه بر روی 250 فرد مبتلا به درد ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک، 59 درصد از شرکت کنندگان توانستند روغن ماهی را جایگزین داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) کنند.
دوز مناسب با قدرت مکمل متفاوت است. برخی از محصولات به شکل قرص هستند، در حالی که تولیدکنندگان دیگر امگا 3 را به عنوان روغن می‌فروشند. هنگام استفاده از این محصولات، افراد باید همیشه دستورالعمل های روی بسته‌بندی را رعایت کنند.
مانند بسیاری از داروهای ضد التهابی تجویزی، اسیدهای چرب امگا 3 و روغن ماهی ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهند. افراد مبتلا به اختلالات خونریزی و کسانی که داروهای رقیق کننده خون مصرف می کنند نباید از این مکمل استفاده کنند.
2. کورکومین
کورکومین یک ماده فعال در زردچوبه به عنوان گیاهی از خانواده زنجبیل است. مطالعات حیوانی نشان داده است که ممکن است به کاهش التهاب برای تسریع بهبود زخم و حتی کاهش خطر سرطان کمک کند.
یک مطالعه در سال 2011 همچنین نشان داد که کورکومین ممکن است به کاهش التهاب ناشی از شرایط متابولیک مرتبط با چاقی کمک کند. کورکومین چندین مسیر التهابی را تغییر داد و مقاومت به انسولین، هیپرگلیسمی و چربی خون را کاهش داد.
دوز معمولی کورکومین 400-600 میلی گرم (میلی گرم) سه بار در روز است.
اگرچه مصرف کورکومین با دوزهای پایین NSAIDها بی‌خطر است، اما دوزهای بالاتر ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد. کورکومین همچنین خطر خونریزی را در افرادی که داروهای رقیق کننده خون مصرف می‌کنند و افرادی که دارای اختلالات خونریزی هستند افزایش می‌دهد.
3. اس آدنوزیل متیونین
S-adenosylmethionine (SAM-e) ماده‌ای است که بدن به طور طبیعی ایجاد می‌کند. این ماده نقش مهمی در تنظیم اپی ژنتیکی ژن‌ها دارد. عوامل اپی ژنتیک بر بیان و رفتار ژن تأثیر می‌گذارد، برخی از ژن‌ها را روشن یا خاموش می‌کند و تأثیر برخی دیگر را تغییر می‌دهد.
پزشکان گاهی اوقات SAM-e را برای مدیریت علائم افسردگی، آرتروز و برخی بیماری های کبدی توصیه می کنند، زیرا التهاب ممکن است در هر یک از این موارد نقش داشته باشد. تعداد انگشت شماری از کارآزمایی‌های بالینی نشان داده‌اند که SAM-e ممکن است به تسکین درد و التهاب مرتبط با انواع مختلف آرتریت کمک کند.
دوز مناسب بستگی به شرایط فرد دارد. مثلا:
- برای فیبرومیالژیا ممکن است یک فرد 200-800 میلی گرم دو بار در روز مصرف کند.
- یک فرد ممکن است 800 تا 1600 میلی گرم دو بار در روز برای افسردگی مصرف کند.
- یک فرد ممکن است 600 تا 1200 میلی گرم سه بار در روز برای آرتروز مصرف کند.
SAM-e ممکن است با طیف وسیعی از داروها تداخل داشته باشد، بنابراین افراد نباید بدون مشورت اولیه با پزشک آن را مصرف کنند. در دوزهای بالا، SAM-e ممکن است باعث استفراغ، اسهال، گاز و حالت تهوع شود، بنابراین افراد نباید از دوز توصیه شده تجاوز کنند.
4. زینک
برخی تحقیقات نشان می‌دهد که روی یک ضد التهاب قوی است که ممکن است از سیستم ایمنی حمایت کند. این ماده معدنی می‌تواند چندین نشانگر التهاب را کاهش دهد. بر اساس یک مقاله در سال 2014، روی باعث کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو در بین افراد مسن شد. استرس اکسیداتیو باعث التهاب می‌شود و ممکن است خطر ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها از جمله سرطان را افزایش دهد.
زینک همچنین میزان عفونت را تا 66 درصد کاهش داد.افرادی که کمبود روی دارند بیشتر احتمال دارد به آرتریت مبتلا شوند. این امر نشان دهنده ارتباط بین کمبود روی، التهاب و درد است. دوز معمول روزانه مکمل‌های روی برای مردان 11 میلی گرم و برای زنان 8 میلی گرم است. مصرف بیش از 40 میلی گرم در روز می‌تواند خطرناک باشد.
زینک ممکن است با کلسیم، دیورتیک‌ها و آنتی‌بیوتیک‌های خاص تداخل داشته باشد، بنابراین افراد باید قبل از استفاده از این مکمل با پزشک صحبت کنند.
5. چای سبز
پزشکان مدت‌ها تصور می‌کردند که چای سبز ممکن است با التهاب مبارزه کند. افرادی که در مناطقی با مصرف چای سبز بیشتر زندگی می‌کنند، میزان کمتری از بیماری‌های مرتبط با التهاب را دارند. تحقیقات نشان می‌دهد که چای سبز ممکن است تولید برخی از مواد شیمیایی التهابی را مهار کند. همچنین ممکن است به کاهش از دست دادن غضروف کمک کند و علائم آرتریت را کاهش دهد.
اکثر پزشکان نوشیدن سه یا چهار فنجان چای سبز در روز یا مصرف روزانه 300 تا 400 میلی گرم عصاره چای سبز را توصیه می‌کنند. چای سبز حاوی کافئین است، بنابراین برای کسانی که به کافئین حساس هستند بی خطر نیست. کافئین ممکن است باعث مشکلات معده مانند اسهال شود.
برخی از شرکت ها چای سبز بدون کافئین تولید می‌کنند، اما محققان هنوز نمی دانند که آیا این نوع چای سبز برای کاهش التهاب موثر است یا خیر.
6. کندر
رزین گیاه Boswellia serrata یا کندر، می‌تواند التهاب و درد را کاهش دهد. همچنین ممکن است به کاهش از دست دادن غضروف و معکوس کردن علائم خودایمنی کمک کند. این یک مکمل سریع الاثر است که ممکن است تنها در 5 روز به درد آرتروز کمک کند.
دوز معمول عصاره‌ای است که حاوی 30 تا 40 درصد اسید بوسولیک است که فرد آن را در دوزهای 300 تا 500 میلی گرم دو تا سه بار در روز مصرف می‌کند. ترکیب کندر با کورکومین ممکن است قدرت آن را افزایش دهد. برخی تحقیقات نشان داده‌اند که افراد این ترکیب را بهتر از دیکلوفناک تحمل می‌کنند.
کندر معمولا بی خطر است و عوارض جانبی کمی دارد. با این حال، برخی از افراد درد معده و مشکلات گوارشی مانند اسهال را گزارش می‌کنند.
7. کپسایسین
کپسایسین ماده‌ای است که باعث تندی فلفل می‌شود. ماده P، یک جزء کلیدی کپسایسین، ممکن است توانایی بدن برای احساس و انتقال درد را کاهش دهد. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که کپسایسین ممکن است به دردهای عصبی و عضلانی کمک کند.
چندین تولید کننده کرم‌های کپسایسین را ارائه می دهند که افراد می توانند مستقیماً روی مناطق دردناک استفاده کنند. مکمل‌های کپسایسین نیز ممکن است کمک کنند. باز هم، افرادی که اینها را مصرف می‌کنند باید دستورالعمل های روی بسته بندی را دنبال کنند.
کپسایسین می‌تواند پوست و چشم را تحریک کند، بنابراین شستشوی کامل دست ها پس از استفاده ضروری است.
8.گیاه پنجه گربه
پنجه گربه از گیاهان مختلف آنکاریا از جمله Uncaria tomentosa و Uncaria guianensis می‌آید. تحقیقات نشان می‌دهد که پنجه گربه ممکن است اشکال مختلف التهاب را کاهش دهد. این ماده به ویژه در مهار TNF-alpha، یک ماده شیمیایی التهابی در بدن موثر است.
در صورت استفاده از چای پنجه گربه، فرد ممکن است به نسبت 1000 میلی گرم پوست ریشه به 230 گرم آب بنوشد. همچنین مصرف آن به صورت پودر در قالب کپسول، در دوزهای روزانه 20 تا 60 میلی گرم بی خطر است.
اگرچه پنجه گربه به طور کلی بی خطر است، اما دو گزارش موردی نشان می‌دهد که ممکن است باعث نارسایی کلیه در افراد مبتلا به لوپوس شود. همچنین ممکن است باعث تهوع شود. اگرچه برخی مطالعات نشان می‌دهد که ممکن است به درد معده ناشی از ایندومتاسین نیز کمک کند.
گزینه‌های درمانی دیگر
مکمل‌های ضد التهاب برای همه کار نمی‌کنند. تقریباً در همه موارد، این مکمل‌ها برای زمان‌بر هستند.
بنابراین، افرادی که نیاز به تسکین فوری درد دارند، ممکن است بخواهند گزینه‌های دیگری را، علاوه بر یا به جای مکمل‌های ضدالتهاب، امتحان کنند. برخی از گزینه‌ها عبارتند از:
- داروهای ضدالتهابی بدون نسخه (OTC): داروهایی مانند ایبوپروفن، استامینوفن و آسپرین می‌توانند به کاهش درد ناشی از التهاب کمک کنند. آنها همچنین ممکن است تورم آسیب اخیر را کاهش دهند.
- داروهای ضد التهابی تجویزی: طیف گسترده‌ای از داروهای تجویزی می‌توانند به کاهش این تورم و درد کمک کنند.
- رژیم ضد التهابی: برخی افراد بر مصرف غذاهایی تمرکز می‌کنند که التهاب را کاهش می‌دهند. همچنین برخی دیگر از غذاهایی که ممکن است باعث التهاب شوند، اجتناب می کنند. غذاهای سرخ شده، نوشابه، کربوهیدرات‌های تصفیه شده و گوشت قرمز ممکن است باعث التهاب شوند، در حالی که آجیل، زغال اخته، توت فرنگی، روغن زیتون، گوجه فرنگی و سبزیجات سبز برگ ممکن است به مبارزه با آن کمک کنند.
درمانهای خانگی
برخی از راه‌های کاهش التهاب طولانی مدت یا مزمن عبارتند از:
- ترک سیگار
- میزان مصرف محدود الکل
- وزن سالم
- مدیریت استرس
- فعالیت بدنی منظم
منیزیم و ویتامین‌های B6، C، D و E نیز اثرات ضد التهابی دارند.
